Людзкі натоўп стаіць сярод
Шырокай вуліцы.
Там кастаньеты сыплюць шрот,
I ў гуках чуецца:
Мая радня,
Мая сям'я,
Мая Гішпанія!
Сьпяваю я,
Танцую я, -
Але ці-ж пані я?
Ці-ж лёгкім рытмам зараблю
Віна і хлеба я?
Люблю мастацтва,
Край люблю,
Багацьцем грэбую.
I сьмех гітары загайсаў
Над сіньёрытаю.
Жалобным шалікам каса
Мая акрытая.
А весялосьць расьце ўдвая
I ў ёй я плаваю.
Сьпяваю я,
Танцую я,
Жыву забаваю.
Прыветным позіркам тваім
Мой спрыт распалены...
Ты стаўся блізкім, дарагім,
Маёй крышталінай.
Дармо схаваўся між чужых
I ўторыш воплескам.
Ты да мяне цяпер бяжыш
Праменным водбліскам.
Сьпяваю я,
Танцую я,
Гульліва-сьмелая...
Краіна ў сьнежані твая
Бяскрайня-белая.
I там таксама сонца ёсьць,
А хмары сьцелюцца,
Прайшла твая там маладосьць,
А зь ёй мяцеліца...
Цябе я песьнямі любіць
Хачу нясьпетымі,
У бубен біць,
Абцасам біць
I кастаньетамі.
|
|
